Pusty i zdumiewający

Written by

Osiągnąłem to. Bez kredy i brudno-zielonej tablicy. Bez stosu zabazgranych notatek i karkołomnych obliczeń. Chłodną kalkulacją.
Oddzieliłem.

Pierw worki płuc.
Ochlastane brązową breją petów. Czerwonym markerem miejsca, skąd w nieodpowiednim momencie wyleje rak. Nakreśliłem. I zeżre.
Schowałem.

Bijące serce.
Na stół i w brud.

Elektro-żyły empatycznych połączeń. Dodatnio naładowane neurony wartości. Zawiłość relacji. Osobowość.
W pył.

Marzenia i nadzieję.
Nadmuchałem i precz.

Skórę i kości.
Ubrałem.

Błogosławiłem „Będzie.. pusty i zdumiewający”.

Uświęciłem.
Plwociną.

Wyszedłem w świat dumny.

Chętny.

Comments

5 odpowiedzi do „Pusty i zdumiewający”

12 grudnia, 2013

Alkarinque

Ja czytałam ten tekst 3 razy…czwarty raz byłby już chyba nieprzyzwoity 😉
Czekam na więcej

Odpowiedz
13 grudnia, 2013

Ja

Inny,.. ale mój mózg dalej przetwarza słowa…

Odpowiedz
13 grudnia, 2013

O.

dodaje obiecany komentarz:-)moznaby pochwalna ode pisac,ze czeka sie na wiecej i inne dyrdymaly,ale napisze tylko,ze teksty sa cholernie dobre i oby doczekaly sie zainteresowania dobrego wydawnictwa;-)gratuluje i good luck;-)

Odpowiedz
1. 21 grudnia, 2013
  
  Autor
  
  Dziękuję. Na tę chwilę chciałbym tylko mieć jak najwięcej do powiedzenia. I poprawić warsztat.
  
  Odpowiedz
  1. 30 stycznia, 2014
    
    O.
    
    dlugo trzeba czekac na kolejny tekst…;-)
    
    Odpowiedz