Idee romantyzmu

Wracałem do samochodu zaparkowanego w Galerii. Szedłem ulicą, jeszcze niedawno należącą do prostytutek i ich alfonsów. Dziś socjalne centrum miasta, upchane pub’ami, restauracjami i nastoletnią młodzieżą. Miejsca w których idee romantyzmu przekuto w układ stolików i odpowiedniej barwy światło. Wchodząc marzysz by usiąść ze swoją wybranką, trzymając się za ręce patrzeć sobie w oczy. Starasz się powiedzieć coś cholernie oryginalnego, chociaż wszystko zostało już powiedziane. Płacisz cenę zapisaną w menu, a na końcu i tak nie masz pewności czy dostaniesz to, po co każde z was przyszło. Wszystkie kurwy się śmieją, stoją gdzieś indziej.
Ostatnie drobne oddaję dziewczynie, która zbiera na wino. Chwilę później muszę odmówić jakiemuś pijakowi. Liczył na kolejną noc w Izbie Wytrzeźwień. Wyszedł w lutym i jak dotąd udało mu się to już 94 razy. Cholera, mogłem nie oddawać wszystkiego blondynie. Zaraził mnie swoim entuzjazmem. Mam nadzieję, że ktoś inny mu pomoże. Mijam jeszcze wystylizowaną brunetkę w skórzanych legginsach. Długie, proste włosy, solidny kawałek obcasa i solidny kawał dupy. Uśmiecha się do mnie. Nie odwzajemniam uśmiechu. W moim życiu jest za dużo kobiet.
Lawirując pomiędzy tramwajami i śpieszącymi się do domów mieszkańcami, udaje mi się dostać do samochodu. Zapalam Luckys’a. Z ulgą wypuszczam dym. Kocham to miasto.
Później w nocy, pierwszy raz od dawna śnię. We śnie widzę Ciebie. Masz rozjaśnione włosy, nosisz obcisłe, intensywnie niebieskie jeansy i palisz papierosy. Poznaję, że to Ty po sposobie w jaki całujesz. Szybko, z kawałkiem języczka, jakby ze strachem. Nie widziałem Cię tak długo. Tak roześmianej. Budzę się.